Hallo allemaal!

Zo, al een hele tijd heb ik niks van me laten horen. Althans, niet hier op deze blog. We zijn nu op de helft van april, wat betekent dat ik alweer ruim 8 maanden op Aruba ben. De tijd gaat echt ontzettend snel. En er gebeurt zoveel! Ik heb het nog steeds enorm naar m’n zin. Ik geniet van het eiland, van de mensen om me heen, van het lekkere weer, van m’n heerlijke thuis, van het bezoek uit NL dat komt en gaat. Heel bijzonder dat mensen de moeite nemen om mij hier op te zoeken.

Het enige waar ik op dit moment minder van kan genieten, is m’n werk. Vooral de laatste weken vallen me erg zwaar. Ik ervaar geen plezier meer in het juf zijn. En dat ligt niet aan de kinderen, want die kunnen me juist energie geven (soms ook niet hoor, vooral de afgelopen weken waren ze erg onrustig, toe aan vakantie denk ik, de juf ook wel trouwens). In NL was ik het onderwijs al wel zat en hier is dat alleen maar versterkt. Ik irriteer me het meest aan de prestatiedruk. Kinderen moeten maar presteren, voldoendes halen voor alle vakken, ook als het ze simpelweg niet lukt. School ervaren ze als niet leuk, alleen maar achter je tafel zitten en saaie teksten lezen. En als je het dan ook niet begrijpt omdat je Nederlands niet goed genoeg is (maar je wel aan de Nederlandse doelen moet voldoen), tsja dan is de motivatie helemaal ver te zoeken. En ik snap dat. Thuis worden ze gestraft wanneer ze een slecht cijfer halen. Het gaat alleen maar over cijfers. Niet over de personen zelf. En daar ben ik klaar mee. Daarnaast is hier echt nog sprake van een hiërarchie. De bovenschoolse directeuren, directeuren van de scholen en dan de leerkrachten. Ik voel me soms net zo’n pop aan touwtjes, een marionnette. Ik doe wat me word opgelegd. En ik moet toestemming vragen voor alles wat ik in mijn klas wil doen. Ik mis het vertrouwen in de kunde van de leerkracht. De nadruk ligt op mijn school ook veel te veel op praktische zaken vind ik, zoals hoe je loopt in de gang, hoe je schrijft in je schrift. Er wordt weinig aandacht besteed aan de inhoud. Dus…. Heb ik besloten om voor nu het onderwijs uit te gaan. Ik ga iets totaal anders doen, waarschijnlijk de horeca in. Heerlijk, iets heel anders. Ben benieuwd wat het me gaat brengen. Dat betekent dus ook nog een jaar extra op Aruba. Mij hoor je niet klagen hoor! Ik hoop ooit wel werk te vinden waar ik mijn ei helemaal in kwijt kan. Mijn gevoel zegt dat dat wel in het onderwijs is, of in ieder geval werk met kinderen en/of jong volwassenen. Misschien wel een nieuwe vorm van onderwijs oprichten? Een nieuwe school? Of een school zoeken die bij mijn visie past? Of juist niet in het onderwijs maar kinderen op een andere manier begeleiden in hun persoonlijke ontwikkeling? Zoiets denk ik, maar eerst lekker even ontonderwijzen :D

Nou, ik denk dat dit wel het belangrijkste was om te delen. Voor de rest gaat het goed met mij. Ik voel me over het algemeen heel gelukkig. Ben ik ook. Af en toe heb ik wel last van zorgen en twijfels, maar dat hoort erbij. Daar heeft iedereen wel eens last van. Maak ik wel de goede keuzes, ben ik niet maar wat aan het aanmodderen, wordt het niet eens tijd dat ik ergens ga settelen, enzovoorts. Ik ben heel goed in piekeren, maar word ook steeds beter in vertrouwen. Vertrouwen op wat je ook kiest, dat dat goed is, ook al lijkt dat soms niet zo. Ik ben blij met hoe het nu is en heb zin in komend jaar. En dan zien we wel wat er gebeurt en waar ik over een jaar sta.

Oh ja, inmiddels ben ik weer verhuisd en woon ik in onderkomen nummer 3. Wel de beste tot nu toe. Samen met Femke huur ik een huis naast de Hooiberg in Santa Cruz. Het is een heerlijke, rustige, fijne plek. Het huis is ruim met een voor en achtertuin. Ik kom graag thuis en dat is fijn. Met Femke gaat alles heel vanzelf, we hebben veel lol en het is zeer prettig om ervaringen en gedachtes te kunnen delen. En de huur en boodschappen. Ook fijn om te delen. Want podverdorie wat is het een duur eiland. Nou dit was het weer. Dag!

Han.